Osoby w wieku podeszłym są szczególnie narażone na rozwój niedożywienia. Najczęstszą przyczyną tego jest mała ilość spożywanego pożywienia. W związku z tym dostarczana jest za mała ilość kalorii oraz podstawowych składników odżywczych – białka, tłuszczy węglowodanów i składników odżywczych.

Jest to związane z zmianami związanymi z procesami starzenia (m.in. brak apetytu, utrata smaku i powonienia, niepełne uzębienie). Wpływ mają również choroby przewlekłe (cukrzyca, nowotwory, choroby zapalne stawów) oraz przyjmowane leki (interakcje składników pokarmowych z przyjmowanymi lekami). Seniorzy, którzy żyją samotnie i utrzymują małe kontakty społeczne również są grupą u której niedożywienie może się rozwinąć szybciej niż u innych. Proces ten trwa dłuższy czas – często nie następuje nagle. Mogą zdarzyć się sytuacje, w których po wystąpieniu infekcji lub zaostrzeniu choroby seniorzy zaczną spożywać mniej pożywienia.

Opiekunowie powinni być bardzo wyczuleni po pobycie seniora w szpitalu. Naukowcy dowiedli, że seniorzy hospitalizacja ma duży wpływ na pogorszenie się stanu osoby starszej. Jest to bardzo niebezpieczna sytuacja. Niedożywienie u seniorów znacznie pogarsza jakość ich życia. Mają mniej siły na codzienne funkcjonowanie, m.in.

•       zdolność do samodzielnego jedzenia, korzystania z toalety, utrzymania higieny),
•       dobre samopoczucie
•       funkcjonowanie psychospołeczne (zdolności adaptacyjne, zaangażowanie, podejmowanie inicjatywy).

Następują zmiany w budowie i funkcjonowaniu układu pokarmowego, coraz mniej pokarmów smakuje. Następuje utrata masy mięśniowej co powoduje zmniejszoną wydolność i siłę. Zmniejszaniu ulegają również organy wewnętrzne (wątroba, trzustka) przez co występują problemy trawienne.

W konsekwencji wpływa to na ich samodzielność.  W związku z tym bardzo ważną rolę odgrywają opiekunowie i rodzina osób starszych, która powinna być wyczulona na wystąpienie powyższych objawów. Niska wiedza osób starszych na temat znaczenia.